In de jungle zitten aapjes!

Lieve mensen,

ik heb echt het mooiste weekend beleefd dat ik hier al gehad heb. Ik weet niet goed wat eerst te vertellen, zo leuk was het. Maar ik stel voor dat ik het op een chronoligische manier ga vertellen, dat lijkt mij het meest aangename om te lezen :).

Het weekend begon vrijdag al met een verwennerij. We besloten niet af te wassen of te koken, maar onze buikjes door het werk van iemand anders te vullen. Zo kwam het dat ik in het centrum van Paramaribo een overheerlijke pasta met kaassaus at gecombineerd met een wit wijntje...
Nadien bleven we wat nakletsen met andere Belgen, om uiteindelijk rond 23uur in bed te kruipen. Vroeg in bed, omdat we de dag erna al om 7uur opgehaald werden met een stadsbusje, dat ons naar Brownsberg zou brengen. Toen we in het busje plaatsnamen, maakten we kennis met Ronald en Wim, twee keeskoppen die samen met ons wilde avonturen zouden beleven...
We maakte een tussenstopje in Berg en Dal, een magische plek met een wit strand en blauw water, omringd door bomen. Beeld je in: een prentje uit de boekjes van vakantiebestemmingen, met op de prent een vrouw die in een ligstoel ligt, rondom haar witzand en een helderblauwe zee.. hmm, dan kom je in de buurt van hoe het eruit zag. Prachtig dus.

Nadien reden we door naar Brownsberg, een berg middenin de jungle. Vanaf dan werd het avontuurlijk, te beginnen met... de berg oprijden. De berg was suuuper glad en nat en we zagen de bussen voor ons gedurfde pogingen maken om de top te bereiken. Sommige bussen staken vast in de modder, andere begonnen te slippen van de ene kant naar de andere.. Klein detail: de weg liep langs een afgrond. En toen was het aan ons... Sommige begonnen te gillen, andere te lachen en nog andere bleven verbazend stil... Iedereen ging duidelijk anders om met de hoeveelheid adrenaline die door zijn lijf gierde, toen onze chauffeur op 20 cm van de afgrond een weg probeerde te banen door die hoop slipperige modder. Het was echt angstanjagend. Zo eng dat toen de bus onderweg even stopte, de meisjes allemaal uitstapten om te gaan plassen van de schrik :).

Ik was blij toen mijn trillende beentjes op de top van de berg stonden. Maar tijd om te rusten was er niet. Zonnecremeke smeren, stapschoentjes aantrekken en wandelen... We wandelden door het oerwoud, tussen torenhoge palmbomen en andere planten die ik nog nooit gezien had. We wasten ons onder een waterval genaamd Jo, zagen brul- en slingerapen en een gifkikker (geel met zwart). We genoten van het prachtige uitzicht dat de berg ons over het oerwoud gaf.
Na deze wandeling, sprongen we terug ons busje in en reden we naar onze eindbestemming, Stoneiland... DAT WAS DAAR ECHT... uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuper mooi. Echt waar. Ik kan het moeilijk omschrijven, maar het is er echt... overweldigend mooi.
Vroeger stond er op de plek een bos, maar doorheen de jaren is er meer en meer water op die plek gekomen, waardoor je nu eigenlijk een meer ziet, vol met oude boomstammen die eruit steken...Het had echt iets onnatuurlijks, iets spookachtig, maar vooral iets onvergetelijks.
's avonds stak Lysette en Jos (hij noemde niet Jos, ik weet zijn echte naam niet, maar hij noemde mij Tante Anne, dus ik mocht hem ter compensatie Jos noemen), de barbecue aan. Midden in de nacht trokken we onze bikini aan en gingen we lekker zwemmen in het Brocopondomeer dat zo'n temperatuur had van 30 graden. Het had wel iets bijzonder, zo zwemmen tussen de pyranas in het midden van de nacht. Het is ook de eerste keer in heel mijn leven dat ik kan zeggen dat ik tegen nen boom gezwommen ben.
Na het strandfeestje gingen we slapen. De volgende dag zijn we met een bootje op het Brocopondomeer gaan varen, echt genieten.
En 's avonds, onderweg naar huis, zijn we gestopt bij de Hindoestaanse familie van de buschauffeur. Deze waren feest aan het vieren, want 1maart viert deze godsdienst het feest van het goede dat het kwade overwint. Ze gooien dan op iedereen verf in allerlei kleuren. 's avonds zijn we nog verder gaan feesten en zijn we naar de verbranding gaan kijken. Het was wel eens leuk om een feest mee te maken dat je niet kent. Thuisgekomen kroop iedereen de douche in, want van boven tot onder hingen we vol met kleurtjes....

Maar genoeg verteld, met al mijn gebabbel hier!

Groetjes,
Ilse