Heel veel nieuws in dit nieuwsbericht
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg ilse
13 Februari 2010 | België, Wolvertem
Gisteren was het een dag vol boeiende momenten.
Na de eerste klas te observeren, haalde de directeur Maite en ik uit de klas voor een rondritje in Paramaribo.. In zijn grote Jeep, reden we over de brug van de Surinamerivier. Aan de brug leek maar geen einde te komen... We gingen omhoog en omhoog en omhoog... tot ongeveer 50 meter hoogte en toen we op de top waren, kreeg je zo het gevoel dat je hebt als je in een achtbaan zit... Maar dan wel minder snel natuurlijk..
een prachtig uitzicht over de stad.. MAGNIFIEK!
Blijkbaar wagen depressieve mensen er ook vaak hun laatste sprong...Heel akelig, want ik plaste bijna in mijn broek als we nog maar op 30 meter hoogte zaten.
Toen we op het topje reden, zagen we ook een oud Duits oorlogsschip liggen in het midden van de rivier.. Blijkbaar ligt het daar al sinds 1942. Hij liet ons ook de Commewijne-plantages zien, waar in de tijd van de slavenhandel, suiker op werd geteeld. Ik weet nu de hele geschiedenis van Suriname, maar ik zal jullie deze sparen, tenzij er echt geinteresseerden zijn.. :)
Na de plantages zijn we naar een plaatselijk restaurant geweest waar de directeur ons trakteerde op vegetarische Roti (een soort van pannenkoek, zoals Durum, met geplette/gemalen gele erwten, aardappelen en een soort van fijngehakte boontjes. ECHT LEKKER!)
Grappig, hij had het ook over de Antwerpenaren: "die willen echt niet Nederlands praten", "Maar meneer, die praten Nederlands", "Nee, dat is niet waar, die praten een andere taal, ik begrijp ze niet, ze zijn te lui om Nederlands te praten... ZE WILLEN NIET!"
(Hanna, neem dit niet persoonlijk, maar het was gewoon grappig)
Nadien gingen we weer gaan observeren in de 4de klas. En toen was het rust... Of toch een beetje...
Ik nam mij een glaasje Fernandes Cherry Bouquet (ZAAALIGE FRISDRANK) en een ijsje in de hand en plofte even later neer in een ligzetel om lekker te gaan zonnen. Maar het ijsje was al snel op, dus liep ik naar de lavabo om mijn kommetje af te wassen... EN TOEN GEBEURDE HET...!
...
Een kei vies-voos-lelijk-mega-grote kakkerlak van meer dan 10 cm groot, kroop over mijn brooddoos in de lavabo.. Ik gilde zo luid, dat Bartel, Sarah en Maite de keuken instormden.. Ik was zo hard geschrokken, dat ik even weer tot rust moest komen.. Ik kon alleen maar wijzen en zeggen "JAKJAKJAK...DAAR!"
Bartel rende onze living in, op zoek naar de voze-beesten-kiler-spray... Even later verdronk het beest in een wolk van vergif... Maar toch gaf het zich niet over.. Het bleef maar kruipen en trappelen... Dus kregen we medelijden (Zelfs het lelijkste mormel verdient een waardige dood) en nam Bartel het op om het in de vrije natuur (onze tuin) los te laten..
En dan werd het avond. Er was eindelijk weer rust.. Nu ja.. rust, we maakten ons mooi (of iets mooier) om uit te gaan naar het centrum van Paramaribo. Heel wat anders dan het marginale Centrum van Londerzeel bleek al snel. We kwamen veel andere stagiares tegen. Met stagiares bedoel ik blanken van het buitenland, want Surinaamse studenten noemen ze hospitanten.
En toen kropen we voldaan in ons bed. Wat een dolle pret!
Zo waren we fris voor onze was en kuisdag van vandaag. Bartel en ik aan ons splinternieuw wasmachine, Maite en Sarah als kuisvrouw. :)
En nu ga ik jullie laten, want mijn nek wordt stijf van het typen..
Veel sneeuwpret gewenst,
Ilsepilse
x
Na de eerste klas te observeren, haalde de directeur Maite en ik uit de klas voor een rondritje in Paramaribo.. In zijn grote Jeep, reden we over de brug van de Surinamerivier. Aan de brug leek maar geen einde te komen... We gingen omhoog en omhoog en omhoog... tot ongeveer 50 meter hoogte en toen we op de top waren, kreeg je zo het gevoel dat je hebt als je in een achtbaan zit... Maar dan wel minder snel natuurlijk..
een prachtig uitzicht over de stad.. MAGNIFIEK!
Blijkbaar wagen depressieve mensen er ook vaak hun laatste sprong...Heel akelig, want ik plaste bijna in mijn broek als we nog maar op 30 meter hoogte zaten.
Toen we op het topje reden, zagen we ook een oud Duits oorlogsschip liggen in het midden van de rivier.. Blijkbaar ligt het daar al sinds 1942. Hij liet ons ook de Commewijne-plantages zien, waar in de tijd van de slavenhandel, suiker op werd geteeld. Ik weet nu de hele geschiedenis van Suriname, maar ik zal jullie deze sparen, tenzij er echt geinteresseerden zijn.. :)
Na de plantages zijn we naar een plaatselijk restaurant geweest waar de directeur ons trakteerde op vegetarische Roti (een soort van pannenkoek, zoals Durum, met geplette/gemalen gele erwten, aardappelen en een soort van fijngehakte boontjes. ECHT LEKKER!)
Grappig, hij had het ook over de Antwerpenaren: "die willen echt niet Nederlands praten", "Maar meneer, die praten Nederlands", "Nee, dat is niet waar, die praten een andere taal, ik begrijp ze niet, ze zijn te lui om Nederlands te praten... ZE WILLEN NIET!"
(Hanna, neem dit niet persoonlijk, maar het was gewoon grappig)
Nadien gingen we weer gaan observeren in de 4de klas. En toen was het rust... Of toch een beetje...
Ik nam mij een glaasje Fernandes Cherry Bouquet (ZAAALIGE FRISDRANK) en een ijsje in de hand en plofte even later neer in een ligzetel om lekker te gaan zonnen. Maar het ijsje was al snel op, dus liep ik naar de lavabo om mijn kommetje af te wassen... EN TOEN GEBEURDE HET...!
...
Een kei vies-voos-lelijk-mega-grote kakkerlak van meer dan 10 cm groot, kroop over mijn brooddoos in de lavabo.. Ik gilde zo luid, dat Bartel, Sarah en Maite de keuken instormden.. Ik was zo hard geschrokken, dat ik even weer tot rust moest komen.. Ik kon alleen maar wijzen en zeggen "JAKJAKJAK...DAAR!"
Bartel rende onze living in, op zoek naar de voze-beesten-kiler-spray... Even later verdronk het beest in een wolk van vergif... Maar toch gaf het zich niet over.. Het bleef maar kruipen en trappelen... Dus kregen we medelijden (Zelfs het lelijkste mormel verdient een waardige dood) en nam Bartel het op om het in de vrije natuur (onze tuin) los te laten..
En dan werd het avond. Er was eindelijk weer rust.. Nu ja.. rust, we maakten ons mooi (of iets mooier) om uit te gaan naar het centrum van Paramaribo. Heel wat anders dan het marginale Centrum van Londerzeel bleek al snel. We kwamen veel andere stagiares tegen. Met stagiares bedoel ik blanken van het buitenland, want Surinaamse studenten noemen ze hospitanten.
En toen kropen we voldaan in ons bed. Wat een dolle pret!
Zo waren we fris voor onze was en kuisdag van vandaag. Bartel en ik aan ons splinternieuw wasmachine, Maite en Sarah als kuisvrouw. :)
En nu ga ik jullie laten, want mijn nek wordt stijf van het typen..
Veel sneeuwpret gewenst,
Ilsepilse
x
-
14 Februari 2010 - 15:20
Tinne:
Liefste Ilse,
Het doet me deugd je leuke reisverhalen te mogen lezen!
Gisteren heb ik Bert en Wim en co gezien. Bert zei dat je het daar goed stelt. Das echt tof om dat te horen!
Weet dat we je hier heel hard missen in België op de girlsavonden. Maar als jij terug bent, doen we er gewoon dubbel zoveel!
Dikke dikke dikke zoenen
XXXX Tienemien
-
16 Februari 2010 - 20:26
Ilse Van Ginderdeuren:
Dag tinnemie
blij te horen dat je mijn vrienden onderhoudt. :)
Verzorg ze maar goed!
Ik misnderdaad de meidenavonden en ik kijk ernar uit om de meiden weer te zien, mmaar ook om met u weer eens goed bij te praten :)
hoe is het in je klas? kan je ze nog de baas? zijn ze wat lief voor je? Anders krijgen ze met mij te maken :)
veel liefs,
Ilsiewilsie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
