Drukte en gekte

Gisteren zijn we naar het centrum van Paramaribo gegaan met de bus. een bus waarin je mag roken en die niet bang is voor hobbelige wegen. Toen we uitstapten werd het ons echt duidelijk dat we niet langer in Belgie waren. De auto's hebben ALTIJD voorrang, ze rijden je nog liever omver dan je te laten oversteken.
We wandelden langs de waterkant waar we gekke dingen aten: roze pannenkoeken die smaken naar kokosnoot, gebakken bananen, roze drankjes die me deden denken aan de roze yoghurt van vroeger met die groene dino op, en nog andere gekke dingen die ik moeilijk kan beschrijven...
We liepen ook langs het presidentieel paleis, de palmentuin en de lokale markt, waar het mega druk was en stonk. We zagen ratten door beken lopen en vliegen op het eten zitten (en kakken, haha).
Het is niet echt hygienisch in de hoofdstad, wat toch wel even wennen is... Dit was het eerste moment dat ik dacht "dit is hier echt vies"
Ik was blij toen we, plakkemd tegen elkaar, weer op de bus richting huis zaten. Weg van de drukte, de stank, het lawaai,...


Vandaag begon onze dag een beetje vroeg. Om 6u45 ging de wekker af. Het zou het begin worden van een drukke dag. We begonnen met boterhammen te eten in een onze eetkamer, waar ook onze wilde vriend Jef (de hagedis) zijn bekje open gaapte... Nadien vertrokken we wat gestresseerd, met onze fiets naar onze stageschool. Fietsen hier, is altijd een belevenis. De auto's rijden hier links, bumper aan bumper, hun toeters vormen een mooi orkest, ze kijken meer naar de vrouwen dan naar de weg, er zijn geen verkeerslichten, er zijn zebrapaden maar niemand gebruikt ze, wandelaars steken onbezonnen over,... Het is hier een beetje de wet van de sterkste.. jammer genoeg behoort mijn fietsje met scheve trappers niet tot de sterkste groep...
Dan kwamen we aan op mijn school waar we van 8u07 tot 13u02 moesten observeren. De manier van lesgeven hier gaat in tegen alles wat we ooit geleerd hebben... De leerkrachten roepen hier tegen de kinderen, ze geven enkel klassikaal les en voor de kinderen die niet kunnen volgen... jammer! een meisje werd vooraan geroepen om een sommetje te maken. Maar na een tijdje treuzelen kon ze niet langer verbergen dat ze de uitkomst niet wist.. De juf riep voor de hele klas ''Dit kind kan niets, het hoort hier niet thuis, ze kan niet mee, ze zou beter weer naar de kleuters gaan,...'' ik vond het zo erg voor het meisje, dat ik het liefst had opgestaan en haar had meegetrokken naar mijn bank waar ik het haar alleen kon uitleggen, zonder uitgelachen te worden door de hele klas... Maar ik besefte dat ik niets anders kon dan kijken en wachten, tot deze 5 verschrikkelijke minuten voorbij waren. Kinderen die het niet snappen worden hier echt klassikaal belachelijk gemaakt. ik vind het echt verschrikkelijk, maar misschien zijn de kinderen het hier wel gewoon zo...
De leerlingen moeten hier schooluniformpjes dragen, de leerkrachten hebben ook een dresscode: lange broeken, mouwen en het haar net achteruit GEKAMD (dit gaat nog een probleem vormen).
Ze zijn hier echt wel op het gemak, de directeur zei: "je begint wanneer je wil, kom je morgen OK, kom je overmorgen OK, kom je daarna pas OOK OK! Je ziet maar wanneer je komt, rust eerst uit, ontspan je, want het is een lange vlucht geweest..."

Gedurende onze vlucht speelde ik tegen Bartel Blackgommen en Tetris. En van alle spelletjes was ik duidelijk de sterkste! (op zijn blog schrijft hij het omgekeerde, maar bij deze is dit rechtgezet, ik was de overduidelijke winnares!)

Als laatste toch nog even vermelden dat we niet de grootste toeristen zijn die hier rondlopen. We zijn misschien dan blank, maar er lopen hier ergere Hollandse types rond..We zagen een meneer met witte sokken in mozessletsen, een hawaiaans hemdje, een klakje, een drankje in de hand en verbrand!

Nog veel plezier in het Belgenland,

Surinaamse kussen,

Ilse

P.S. Moest je niet tot het einde gelezen hebben, ik zou het begrijpen, maar ik heb het moeilijk met het inkorten van teksten :)